MySQL error /home/jacob/domains/loggy.nl/public_html/logs/layout.php on line 83
insert into online values
(
'',
   '',
   '1711650555',
   '54.152.77.92',
   'merieke-/'
)


Incorrect integer value: '' for column `jacob_weblog`.`online`.`userid` at row 1
URL: /
IP: 54.152.77.92
UserAgent: claudebot

Post:
Array
(
)


GET:
Array
(
    [gebruikersnaam] => merieke
)


Sorry, there was an error, we are notified of the issue and will be resolved as soon as possible
Merieke - Home
Merieke - Home
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina
loggy.nl Home
Weblog maken
RSS Feed

Abonneren!

Anorexia

19-12-2010 Omgaan met gevoelens
02-01-2011 Anorexia hoe begon het ?
25-09-2004 Het meisje dat zich dik voelt
01-01-2011 Pro-ana maakt dat je gelukkiger ?

Verhalen

01-09-2006 Openbaring van het leven.
01-11-2009 Verstand en gevoel
10-09-2003 Vervolg seconden, minuten, uren en mss wel jaren
14-08-2003 Seconden, minuten, uren en mss wel jaren

Verleden

03-10-2003 Merieke mijn kleine meid *trigger*
22-06-2004 Rochustina *trigger*
16-06-2004 Rochustina *trigger*

Leven met dis

04-01-2011 Column: Nooit Alleen
02-01-2011 Nooit alleen
19-10-2004 Wereld Mozes door Medika
29-12-2010 Diagnose Dis en toen...

Dagboek 2011



11-04-2011 Dagboek


Hallo allemaal,

Vanochtend al vroeg opgestaan, omdat gewoon niet kon slapen en dat speelde de hele nacht al met tot gevolg dat ik niet verder gekomen ben dan 2 uurtjes. Het vroege opstaan had tot gevolg dat ik om 7 uur al op mijn werk was en dat was ergens ook wel prettig, want toen was er nog niemand. Ik heb al mijn dossiers afgehandeld en de lijsten die verzonden moesten worden. Met mijn leidinggevende een gesprek gehad en uitgelegd dat ik opgenomen wordt en geen idee voor hoelang. Hij reageerde heel lief en dat was wel heel prettig. Tegen de afdeling heb ik gewoon in het algemeen vertelt dat ik in het ziekenhuis wordt opgenomen, maar zonder verdere inhoud. Met een goed gevoel ging ik weg, want alles was klaar.

Vervolgens naar Zeist voor mijn afspraak met Desiree en Manon. Ik baalde heel erg dat ik Alice nog niet had gesproken terwijl ze me zou terugbellen over de opname. Gelukkig belde ze vlak voor de afspraak nog even op en kreeg ik de keuze naar Groningen rijden dan kon ik vannacht al opgenomen worden en anders tot morgen wachten en dan kan ik in Amersfoort terecht. Ik heb voor die laatste optie gekozen, want 3,5 uur rijden zag ik echt niet zitten en dan zo ver van huis. Het gesprek met Desiree was heel confronterend zeker toen ze begon over de trouwerij en daar willen we het gewoon niet over hebben dat geeft te veel onrust. Daarna naar Manon en dat was heel warrig en er kwamen veel andere tussendoor en was dan ook blij toen de tijd erop zat. Alice belde vervolgens nog even dat ik om 11uur in Amersfoort verwacht wordt en gaf mij de adresgegevens.

Ik weet niet zo goed wat ik er allemaal van moet denken en ben vooral bezig met afleiding zoeken om maar niet na te hoeven denken en zie er mega tegenop om straks naar bed te gaan. Ik wil die herinneringen en angsten gewoon niet, maar slapen lukt niet ook niet met medicatie. Ik ben bang voor morgen omdat ik niet weet wat ik kan verwachten en hoop dat ze wel mijn crisisplan hebben gelezen en ik niet straks opeens een lichamelijk onderzoek krijg, want dat bezorgd nu al veel angst laat staan als ze het ook gaan uitvoeren. Ik hoop zo dat ik wel een vrouwelijke arts te spreken krijg en geen man, want dat trek ik niet.

Ik ben bang, onzeker en ergens had ik gewild dat ik nooit had aangegeven dat het niet goed gaat en nog gewoon kon werken.

-x-

Merieke

00:11:47 12 April 2011 Permanente link Reacties (0)

10-04-2011 Dagboek


Hallo allemaal,

Na mijn laatste bericht is het niet veel beter geworden met betrekking tot hoe het gaat. De realiteit en het heden komen steeds verder van me af te staan en dat heeft me doen besluiten om morgen aan te geven dat een opname op dit moment eigenlijk de beste oplossing is. Voor mij is nog een opname nog steeds een enorme stap terug in alles wat ik heb bereikt, maar zonder ga ik het gewoon niet redden.

Vrijdagavond zijn we naar de voorstelling Honger geweest. Het was een erg mooie voorstelling alleen wel heel veel prikkels en een hoop mensen, maar het was een geslaagde avond. 's Avonds ben ik in het huis van mijn moeder blijven slapen, al was er niet echt sprake van slapen. Ieder geluidje bezorgde me een heleboel angst, maar vraag me af of het nu extra erg was doordat ik niet thuis was. Eigenlijk denk ik het niet want afgelopen nacht in mijn eigen bedje was niet heel erg veel beter.

Gister zijn we lekker even naar de stort geweest met tot gevolg dat mijn tuin weer een beetje toonbaar is geeft wel een goed gevoel dat die zooi eindelijk weg is. Vervolgens wat opgeruimd in huis en even naar de supermarkt geweest. De supermarkt was zo moeilijk en heb er enige tijd voor op een bankje gezeten, omdat ik niet naar binnen durfde bang dat het gebouw zou instorten. Niet realistisch ik weet het en waar die angst vandaan kwam ik weet het niet. Na een paar sigaretjes heb ik me ertoe gezet en tegen mezelf gezegd als het gebouw instort dan zijn we tenminste van alle ellende verlost. Ik heb snel de boodschappen gehaald die ik nodig had en vervolgens thuis nog een beetje gerommeld achter de pc en een beetje tv gekeken. En gisteren ook eindelijk eens gestreken was namelijk hard nodig alle kleding lag op het logeerbed.

De angst heerst nog steeds heel erg en de drang om mezelf pijn te doen wordt steeds heftiger. Zometeen naar het zwembad om zwemles te geven en dat helpt me wel om niet toe te geven aan die drang. Ergens heb ik heel veel zin om zwemles te geven, even lekker met die kinderen bezig zijn. Aan de andere kant ben ik heel erg bang, bang dat de ouders zien dat het niet goed met me gaat of dat de andere het merken. Ik weet heel goed dat het aan de buitenkant niet zichtbaar is en probeer die angst van me af te zetten. Ik hoef vandaag maar 4 uurtjes dus dat valt heel erg mee. Vandaag zie ik ook voor het eerste Michelle, want die begint vandaag weer met het geven van zwemles geven na een periode thuis te hebben gezeten. Zij heeft de zwemschool opgezet en ben heel benieuwd hoe ze is, want heb haar nog nooit gezien. Verder vraag ik me af of nu zij weer terug komt ik gewoon zwemles kan blijven geven, maar dat ga ik misschien vandaag wel horen.

Morgenochtend ga ik wel naar mijn werk om al mijn werkzaamheden over te dragen aan collega's. Ik vind het heel erg vervelend dat ik andere moet opzadelen met mijn werk, maar het gaat gewoon niet meer en dat is moeilijk om te moeten toegeven. Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar ik weet dat het dan alleen slechter zal gaan en straks andere voor mij gaan ingrijpen met tot gevolg dat ik straks een IBS aan mijn broek heb en dat wil ik al helemaal niet. Ik ken hier de klinieken niet en ben heel benieuwd hoe het morgen gaat lopen. Manon heb ik al een mail gestuurd met mijn besluit en ik weet dat ik eigenlijk ook Alice zou moeten mailen, maar ik kan het gewoon niet. Ik wil niet Alice om hulp moeten vragen, waarom niet ik weet het niet, maar het voelt niet goed. Misschien dat ik vanavond toch besluit haar te gaan mailen, maar daar denk ik vandaag nog even over na.

-x-

Merieke

09:55:01 10 April 2011 Permanente link Reacties (0)

05-04-2011 Dagboek


Hallo allemaal,

Vandaag ben ik voor het eerst open geweest naar mensen die mij waarderen zoals ik ben. Open doormiddel van het schrijven van de volgende tekst en dat is gelijk een update voor mijn dagboekje hier.

Hallo allemaal,

Volgens mij is het de eerste keer dat ik hier iets over mezelf neerzet, maar naar aanleiding
van de vragen die ik vanavond kreeg doordat ik aangaf geen hele chat te trekken hier even een update en uitleg vanaf mijn kant. Ik hoop dat ik het een beetje logisch vertelt ga krijgen, want het voelt best onwennig en eng om dit te doen.

Sinds de trouwerij van mijn moeder is het intern bij mij een behoorlijk zooitje zullen we maar zeggen en in plaats van dat het beter wordt gaat het eigenlijk steeds verder berg afwaarts. De trouwerij was heel erg leuk en gezellig, maar heeft ook veel bij mij losgemaakt doordat er gasten waren (dit wist ik helaas niet vooraf) die voor mij een zeer sterke relatie hebben met het verleden en tja dat verleden is niet heel erg roze-kleurig. De herinneringen aan het verleden draag ik niet echt zelf, maar worden voor het grootste gedeelte gedragen door de andere (alters) bij mij. Dit alles zorgt voor veel angst en onrust en verklaard ook mijn wisselende activiteit als modje.

Daarnaast speelt al enige tijd dat mijn lichaam niet echt werkt zoals het moet werken met tot gevolg dat ik moest stoppen met al mijn medicatie, die ik al jaren gebruik om te zorgen dat het wat rustiger is in mijn hoofd en ik niet psychotisch wordt. Binnen een dag moest ik stoppen en er was geen sprake van de mogelijkheid tot afbouwen, dit was heftig en een moeilijke periode, maar ik ben er doorheen gekomen. Sinds 3 a 4 weken denk ik zat ik weer aan de medicatie en ging tot afgelopen week goed dacht ik totdat de uitslagen van mijn bloed binnenkwamen en dit absoluut niet het geval bleek te zijn met tot gevolg wederom stoppen. Dit komt nooit gelegen, maar door de onrust en chaos veroorzaakt door de trouwerij kwam dit nog slechter uit. Ik ben iemand die niet snel opgeeft en na 2 dagen behoorlijk in een dip te zitten ben ik doorgegaan en gaan kijken wat de mogelijkheden zouden zijn in de periode dat ik geen medicatie mag gebruiken.

Gisteren had ik een afspraak met mijn therapeut en dat was allereerst een heel confronterend gesprek, doordat erover ging hoe het nu ging en in hoeverre en in welke mate er sprake was van een crisis. Helaas kan ik nog steeds niet liegen tegen mensen die iets voor mij betekenen dus kwam de waarheid op tafel, een waarheid die ik eigenlijk verborgen wilde houden al weet ik ook heel goed dat het beter is om er open over te zijn (adviseer ik iedereen hier ook :oops:). Hoe het er zo op kwam weet ik niet, maar op een gegeven moment kwam het op mijn gewicht en ze vroeg hoe het daarmee ging en met het eten. Nou speelt hier ook wel in mee is dat uit het verleden is bekend dat ik stop met eten als er een ernstige crisis van toepassing is en kan me er dus ook wel in plaatsen dat ze erover begon. Al tijden heb ik geen honger, maar weet tot op heden mezelf te dwingen te eten wat mijn lichaam nodig heeft, mede omdat ik niet ook nog die problemen erbij wil hebben. Hoe het met me gewicht stond kon ik echt niet beantwoorden, want een weegschaal komt eigenlijk niet meer in mijn leven voor en zo besloot ze om me daar op de weegschaal te zetten en van het resultaat ben ik heel erg van geschrokken, want ja ik ben de afgelopen blijkbaar heel veel afgevallen al heb ik dat gevoel totaal niet. Nadat ze heeft overlegd met de huisarts gaat deze mijn lichaamsfuncties controleren en dat houd ik 2 afspraken deze week met haar.

Mijn therapeut en psychiater (die ik gisteren ook nog even zag) vinden het beter dat ik nu even in opname ga, maar wil me daar absoluut niet aan toe geven en moet dan ook maandag komen met een alternatief. En dat alternatief mag niet zijn vluchten in mijn werk, want dat doe ik nu wel.

Met betrekking tot *** probeer ik iedere dag actief te zijn en ben ook wel iedere avond online, maar berichten komen niet echt binnen met tot gevolg dat het vooral blijft bij lezen en aanpassen. Gisteren heb ik wel redelijk wat gepost, maar het is gewoon heel wisselend per dag.

Het spijt me dat het een heel lang verhaal is geworden, maar zo zijn jullie een klein beetje op de hoogte hoe het hier gaat en is het voor jullie misschien ook iets makkelijker te verklaren als ik even aangeef dat ik de chat niet red tot het eind.

Vragen stel ze gerust, maar ga alsjeblieft niet iedere dag vragen gaat het wel. Ik zal proberen jullie af en toe op de hoogte te houden.

-x-

Het is een lang verhaal geworden, maar ben ook wel blij dat ik het heb geschreven en er daardoor meer duidelijkheid is voor de andere.

-x-

Merieke


00:10:14 06 April 2011 Permanente link Reacties (0)

14-03-2011 Dagboek


Het is alweer even geleden dat ik in mijn dagboekje schreef en in die periode is er heel erg veel gebeurt. Veranderingen op het gebied van werk, maar ook in de familie hebben er veranderingen plaats gevonden. Ook psychisch ben ik door zware tijden gegaan, maar ook heel gelukkige tijden. Vandaag zal ik vertellen over de familie, de trouwerij van mijn moeder.

Allereerst is 1 maart mijn moeder getrouwd en dat was een best heftige dag. Voor de trouwerij had ik speciaal een jurk gemaakt, waar ik wel heel erg trots op was. Helaas heeft mijn moeder er niet echt heel enthousiast op gereageerd, maar andere mensen op de trouwerij wel en dat deed me ergens wel goed al blijft het heel erg lastig om om te gaan met complimenten. 's Ochtends ben ik naar hun toegegaan en zijn we eerst foto's gaan maken bij het zomerhuisje, dit was erg leuk en ook leuk dat ze mij speciaal hadden gevraagd om de foto's te maken. Daarna terug naar huis wachten op zijn beste vriend die hun zou rijden naar het stadhuis en dat wachten uiteraard onder het genot van een kopje koffie.

Vervolgens richting het stadhuis en ik had een prive chauffeur mijn broertje, het is en blijft het grootste schat op deze aardbol :-). In het stadhuis begon het al snel moeilijk te worden toen we een aantal mensen uit het verleden waren, duidelijk een paar daders die mijn leven kapot hebben gemaakt. Gelukkig had ik afleiding doordat ik foto's moest maken en kon ik er niet te veel bij stil staan, daarnaast was ik getuige en moest ik toch echt wel mijn handtekening zetten. In het stadhuis hebben ze een kaars gebrand voor onze vader en zijn overleden vrouw.

Na het stadhuis zijn we richting het restaurant gegaan waar de receptie en het diner zouden plaatsvinden. Toen we er aankwamen waren er nog maar weinig mensen en kon ik dus rustig even zitten, maar dat rustig zitten was niet van lange duur. Al snel kwamen de gasten aan en ook hier waren weer een aantal daders aanwezig en wat baalde ik dat ik niet de gastenlijst had gezien, want nu was ik er totaal niet op voorbereid. De middag was heel wazig en kan ik alleen vertellen aan de hand van de foto's die ik heb gemaakt. Een heleboel medicijnen heb ik genomen om de dag door te komen, een dag die voor mijn gevoel 10 keer zo lang duurde als een normale dag.

Tot slot was er een diner voor speciale gasten. Het diner wist ik mezelf wel weer redelijk te hervatten en heb ik ook grote lol gehad met mijn nieuwe neefje, want tja door een trouwerij krijg je er opeens een hoop nieuwe familie bij. Mijn lichaam accepteert nog steeds niet al het voedsel met tot gevolg dat ik me na het voorgerecht al behoorlijk beroerd voelde en het hoofdgerecht bood ook allemaal dingen die ik eigenlijk niet kon eten. Gelukkig heb ik een salade gegeten zodat er toch iets in ging, al baalde ik enorm dat mijn moeder niets had geregeld ondanks ze het wist. Het dessert was echt super en daar heeft een kleintje dan ook behoorlijk van genoten.

Eigenlijk zou ik bij mijn moeder blijven slapen die nacht, maar ik zag dat absoluut niet zitten alleen naar huis rijden kon ik echt niet meer door alle medicatie. Gelukkig had mijn broertje het door en bood aan me naar huis te brengen en dat was wel heel erg fijn na zo'n enorm heftige dag.

De trouwerij heeft veel invloed gehad op mij en ook intern is er veel chaos ontstaan. Zeker nadat we van een kennis foto's ontvangen waar wij met een wildvreemde man opstaan en ik geen idee had wie het was en dat hij gemaakt was. Ook lukt het niet te achterhalen wie het is geweest en dat bezorgd veel angst. Uiteindelijk heeft mijn moeder me weten te vertellen dat het familie van hem is, maar juist dat geeft nog meer angst. Heeft hij ook te maken met mijn verleden???

Tijdens therapie hebben we het vorige week erover gehad, maar zo gauw ik erover ga praten begint alles door elkaar heen te lopen en tot slot ben ik er gewoon helemaal niet meer bij. Vandaag las het verslag voor over vorige week en ze had er niet veel over geschreven, maar het woord daders kwam heel hard aan ondanks ik dat nu ook zelf gebruik. Alleen toen zij het zei kwam het zo hard en pijnlijk over dat ik mijn best moest doen niet in een herbeleving terug te vallen. Ik ben er heel kort over geweest het ging gewoon niet erop in te gaan en heb het zo snel mogelijk proberen af te breken en zijn we verder gegaan met de training.

-x-

Merieke

22:29:10 14 Maart 2011 Permanente link Reacties (0)

22-01-2011 Afvallen met jou


Strijd in mijn hoofd
Afvallen is wat ik moet
Niet eten is zo goed
Steeds maar dunner
Zo wordt ik mooi

Strijd in mijn hoofd
Met jou is er geen geluk
Door jou alleen maar pijn
Er heerst verdriet en angst
Afvallen is het niet

Strijd in mijn hoofd
In de spiegel ben ik dik
Dat ben ik niet
Kijk nou toch
Jij zegt het fout

Strijd in mijn hoofd
Hapje voor hapje
Geef ik weerstand
Tegen jou en negeer ik jou
Jij maakt me ongelukkig

Ik ben wie ik ben
Ik ben mooi zoals ik ben
Ik ben uniek
Ik ben gewoon ik
Iedereen is mooi zoals die is !!!


14:18:56 22 Januari 2011 Permanente link Reacties (0)

20-01-2011 Chaos


Chaos in mijn hoofd
Onrust in mijn lichaam
Help me dan
Laat me niet in de steek

De pijn die jij mij deed
Dat ene woord deed zoveel
Waarom toch steeds weer
Moet ik dan kapot?

Chaos in mijn hoofd
Onrust in mijn lichaam
Moeilijk zonder jou
Pijnlijk zo alleen

Zij maakt me kapot
Steeds maar weer en weer
Waarom breek ik niet
Ik kan het niet

Chaos in mijn hoofd
Onrust in mijn lichaam
Ik geef niet op
Het gaat wel weer

Opgeven lijkt zo fijn
Vluchten een optie
Het lost niets op
Vechten dat is wat moet !!!

23:30:49 20 Januari 2011 Permanente link Reacties (0)

18-01-2011 Dagboek


Vannacht weer slecht geslapen met tot gevolg dat ik door mijn wekker heen ging vanochtend. Het was behoorlijk haasten want moest naar Antwerpen, dus snel aangekleed, tas gepakt en weggegaan. Alsof de ochtend al niet rampzalig genoeg begon kwam ik ook nog in de file stil te staan. Uiteindelijk na een uur stilstaan naar België gebeld dat ik later kwam door het verkeer. Ik was 3 kwartier te laat, maar was niet de enige die laat was. Toen ik binnenkwam begonnen we gelijk met de Belgische wetgeving omtrent verzekeringsrecht en dat vond ik er interresant.

Het was een leerzame dag en zeker heel interesant en totaal nog geen spijt dat ik die opleiding wilde doen en ben gaan doen.

's Avonds een frietje gehaald al was dat geen succes, na zaterdag en gisteren bleef maar door mijn kop gaan dat ik te dik was en echt moest afvallen, waarom laat ik nog steeds mijn leven bepalen door mijn moeder. Ik had een vrij heftige mail teruggehad van S. en daar uitgebreid op gereageerd, ben zo bang dat ze me geen kans meer wil geven, hoop dan ook dat ze snel gaat reageren op mijn mail en dat ze het een klein beetje kan begrijpen.

Ga nu slapen ben best heel erg moe en moet morgen het hele stuk weer terugrijden en dan naar peutje voor een extra afspraak.

-x-

Merieke

23:25:51 20 Januari 2011 Permanente link Reacties (0)

17-01-2011 Dagboek


Soms vraag ik me af waar ik mee bezig ben, zoals nu op dit moment. Het slapen gaat steeds slechter en slechter, de neiging de strijdbijl neer te gooien is heel groot. Het vluchten in dingen die eigenlijk zo slecht zijn, maar ergens een veilig gevoel gaf op het moment dat ik het besluit nam. Vanavond open en eerlijk aan S. vertelt dat ik terug ben gegaan, zoveel spijt dat ik dat heb gedaan, maar liegen kon ik ook niet en zet nu veel op het spel. Ik heb er spijt van dat ik terug ben gegaan dat ik die verleiding niet kon verstaan, maar door terug te gaan heb ik wel des te meer beseft dat dat echt niet meer de wereld is waarin ik terug wil, een wereld waar ik met mijn ervaring mensen verder kapot kan maken, nee op die manier wil ik mijn ervaringen in het leven niet gebruiken. Ik wil mijn ervaring gebruiken voor het forum waar ik zoveel steun heb en er naar gestreefd wordt mensen in een stijgende lijn richting de top van de berg te krijgen.

Afgelopen nacht weer heel slecht geslapen en steeds meer en meer vraag ik af waarom ik niet aan de Seroquel ga wat de psychiater me heeft aangeraden. Ik ben zo bang voor de gevolgen van die medicatie dat ik er niet mee kan werken, want wil mijn werk voor geen mogelijkheid kwijt het is alles wat ik heb. Uiteindelijk na veel draaien en piekeren in slaap gevallen. Gelukkig was ik vanochtend vrij dus kon wel een beetje uitslapen, al moest ik nog wel het een en ander aan werkzaamheden doen voor de bespreken van M. die middag. Ik was binnen een uurtje klaar dus dat viel allemaal heel erg mee.

Verder de ochtend een beetje gerommeld en achter de pc gezeten en rond 15uur ben ik naar therapie gegaan. Het gesprek verliep moeizaam, ik wilde vertellen over de gebeurtenissen van zaterdagochtend maar de angst was zo groot en de strijd intern enorm dat het allemaal maar heel moeizaam ging. We hebben nu afgesproken dat ik op zondag een agenda mail met de dingen die ik wil bespreken. Ik vind dit doodeng, maar ik ga proberen of het gaat werken voor mij. Ik vind het heel moeilijk gedwongen dingen vast te leggen, en voor mij voelt het maken van een agenda als vastleggen. Ik ga het proberen het is voor mij tenslotte de bedoeling dat ik beter ga worden van de therapie.

Na de therapie doorgereden naar mijn moeder. Ik moest daar wat dingen regelen, me spullen ophalen die ik zaterdag had laten liggen en zou mee-eten. Toen ik binnenkwam maakte mijn buikje al een vreugde sprongetje, want ik rook heerlijke zuurkool en dat lust ik wel. Uiteindelijk aan tafel stond er een bak sla, met komkommer en tomaat en een heel klein beetje dressing. Ik kreeg de mededeling erbij dat het echt beter was dat ik ging afvallen, want werd steeds dikker en dikker. Reageren kon ik niet en heb de bak sla leeggegeten met een heleboel strijd in mijn hoofd. Zaterdag zei ze het maar ja toen had ze gedronken en weet het eigenlijk daar aan, maar vanavond rook ik geen alcohol en volgens mij was ze dan ook echt nuchter. De twijfel begon ben ik echt zo dik aan het worden, zie ik er echt zo walgelijk uit, dat alleen afvallen nog iets kan redden aan mijn uiterlijk. De gedachten en twijfels komen voort uit mijn eetstoornis dat weet ik ergens ook wel verstandelijk gezien, maar op zo'n moment is het dan heel erg moeilijk het te relativeren en te hebben barst maar ben blij met wie ik ben.

Thuisgekomen achter de pc gekropen en ben begonnen met lezen daar, de eerste berichten zat ik nog in de roes van mijn eetstoornis gedachte  en ging ik er vlotjes door heen, maar langzaam aan kwam mijn gezonde verstand naar boven en werd ik steeds misselijker van de teksten die daar staan. Het feit dat ze elkaar onderuit halen in verband een dropje dat teveel is, want dat is niet goed. NEEEEE dit wil ik niet, ik wil eten wat ik wil eten en niemand gaat mij vertellen wat wel of niet goed is. Zoveel heb ik opgebouwd de laatste jaren wil ik dat echt gaan verspelen door graatmager te zijn, wat alles behalve mooi is, nee dat wil ik niet. Er is maar één plek die me accepteert om wie ik echt ben, steunt in mijn strijd en niet accepteert dat ik opgeef en dat is Proud. Op de vraag hoe ik haar informatie kon geven heb ik eerlijk vertelt wat er de laatste dagen gebeurt is en daaraan een vrij uitgebreide mail gewijd, Op dit moment heb ik een mailtje terug dat ze morgen gaat reageren en dat ik NU naar bed moet gaan. Ze heeft gelijk ik moet slapen dat maakt me sterker, maar ergens riep het wel even angst op intern, zij mag niet de baas spelen, zij heeft niets over ons te zeggen. Ze bedoelt het goed en dat weet ik ook wel. Ergens ben ik wel bang voor haar reactie, want ze zal heel erg teleurgestelt in me zijn. Ik keur die groep af en veroordeel mensen die daar komen en vervolgens meld ik mezelf daar weer aan. Zal ik het ooit duidelijk kunnen uitleggen? Ik denk het niet, maar ik keur niet goed dat andere er komen en al helemaal niet dat ik er zelf mijn vlucht in zocht. Gelukkig besef ik snel dat dit niet de juiste manier is en kan stop zeggen tegen mezelf en zeggen nu ga je weer vechten.

Zo ga nu lekker slapen en denk morgen peutje bellen om te vragen of ik niet deze week een keer extra kan komen, want heb op dit moment wel iemand nodig waar ik even alles kan vertellen en uiten. Daarnaast kan ik nu wel iemand gebruiken die mij advies geeft hoe ik moet omgaan met alles. Op dit soort momenten voel ik me zo alleen, in de virtuele wereld ken ik veel mensen, maar een echt knuffel is er niet en even een bezoekje omdat het niet gaat is er niet. Hoe maak ik vrienden en behoud ik die vrienden ook geen idee, weet alleen hoe ik ze op afstand moet houden.

-x-

Merieke
00:37:38 19 Januari 2011 Permanente link Reacties (0)

16-01-2011 Dagboek


Vannacht wel lekker geslapen met uitzondering dat het weer heel lang duurde voordat ik eindelijk in slaap viel. Echt uitslapen zat er niet in, want was rond half 10 al wakker, maar heerlijk achter de pc en tv gekropen in mijn pyjama om er een echt zondag van te maken.

Heel veel heb ik vandaag niet gedaan een beetje filmpjes gekeken en achter de pc gezeten.

Al met al een heerlijk rustig en relaxed dagje.

-x-

Merieke

14:56:33 17 Januari 2011 Permanente link Reacties (0)

15-01-2011 Dagboek


Vannacht was zwaar frustrerend, doordat ik gewoon niet in slaap kon komen. De spanning voor vandaag was zo hoog en was alleen maar aan het piekeren over hoe het zou gaan en hoe ik zou kunnen zorgen dat niemand de andere zou zien. Al dat gepieker had tot gevolg dat ik pas rond 4 uur in slaap viel en mijn wekkertje ging om 7uur alweer dus echt happy was ik niet.

Rustig aan opgestart met een bakkie koffie en toen ging het wel weer redelijk al gierde de zenuwen door mijn lijf. Daarna richting de duivenvereniging gegaan in verband met de maraton bingo. Het was gezellig, helaas goldt dat niet echt voor mijn moeder, maar ok. Een leuke vaas met bolletjes gewonnen en daarna richting Houten gegaan.

In Houten ben ik eerst even gaan pinnen en zag ze al staan onder de brug, maar kon het nog niet om op ze af te stappen en heb me na het pinnen snel omgedraaid om naar de bowling te rijden. Eerst even naar binnen gelopen om te kijken of ik al een bekend gezicht zag, maar helaas nog niet en ben naar buiten gegaan kon ik mooi nog even een sigaretje roken. Halverwege mijn peuk kwam de eerste auto aan en kennisgemaakt. Vervolgens naar binnen schoenen aangetrokken en de bowlingbaan. De eerste periode voelde ik me heel ongemakkelijk, maar langzaam aan begon het steeds veiliger te voelen. Het bowlen ging voor mijn doen echt voor geen meter, vergeleken met normaal. Af en toe gooide Iwan tussendoor, maar niemand die het gelukkig door had alleen opmerkingen zo daar zat veel kracht in. Het uurtje bowlen was echt zo voorbij en daarna in een kring gaan zitten om iets over jezelf te vertellen. Ik was er wel bij, maar er kwam maar weinig binnen. Moeilijk vond ik het om te reageren op het compliment van S. op mijn inzet de afgelopen periode.

Na het kennismakingsrondje zijn we gaan poolen. Het ging voor geen meter, maar het was heel erg gezellig en leuk. Zelfs een foto van mij in actie en dat terwijl ik helemaal niet wist dat die gemaakt was. Ook het uur van het poolen was zo voorbij en toen was het tijd om een hapje te gaan eten.

Boven de bowling zat een Italiaans restaurant en daar hebben we pizza gegeten. Eigenlijk mag ik dat helemaal niet eten in verband met het hoge vetpercentage en mijn lichaam weet daar niet zo goed raad mee. Ondanks dat had ik echt scheid aan mijn lichaam en een halve pizza gegeten, meer leek me niet verstandig wilde ik niet enorm ziek zijn morgen.

Vervolgens hebben we de mensen naar het station gebracht, was lekker proppen in de auto's maar het is gelukt. Daarna ben ik lekker naar huis gegaan en heb nog wat gegeten in de hoop dat mijn lichaam dan iets minder heftig zou gaan reageren of het gaat werken is nog maar de vraag. Een halve pizza was in ieder geval niet voldoende dus mijn lichaam verdiende nog wel wat.

Vanavond verder lekker nog even op het forum gezeten en spelletjes gespeeld op internet. Zometeen lekker naar bed en morgen lekker uitslapen hoop ik.

-x-

Merieke

14:54:27 17 Januari 2011 Permanente link Reacties (0)

Outlet NL female 140915 - 030216 468x60